Incoterms 2020

De Incoterms 2020 zijn tot stand gekomen na de consultatie van wereldwijde gebruikers, waaronder economen, juristen, vrachtvervoerders en banken. De ICC gaf bij de voorstelling aan dat ze een beter leesbare, makkelijker te gebruiken versie beoogt, die bovendien beter aansluit op de actuele handelspraktijk.
Lieve Lombaert: “De Incoterms zijn minder ingrijpend veranderend dan bij de vorige update in 2010. Toen vielen er vier leveringsvoorwaarden weg en maakten de termen DAT (Delivered At Terminal) en DAP (Delivered At Place) hun intrede. De classificatie per transportwijze was een andere opmerkelijke vernieuwing. Nu blijven de elf Incoterms uit 2010 behouden. Wel bevatten de Incoterms 2020 een aantal extra veiligheidsgerelateerde vereisten omtrent de verplichtingen bij het vervoer en de kosten.” 
 
Lieve Lombaert identificeert diverse inhoudelijke aanpassingen:

1. Verschillende verzekeringsdekking bij CIF en CIP
De Incoterms 2020 voorzien in een verschillend niveau van verzekeringsdekking voor de CIF (Cost Insurance and Freight) en CIP (Carriage and Insurance Paid To) Incoterms. Het verzekeringsniveau bij de CIP Incoterms 2020 stijgt van Clausule C naar Clausule A, terwijl dat bij CIF onveranderd blijft.
 
2. DPU (Delivery at Place Unloaded) vervangt DAT (Delivered at Terminal)
Volgens de Incoterms 2010 draagt de verkoper bij DAT alle risico’s en kosten tot de goederen van het voertuig gelost zijn en ter beschikking staan van de koper in de vermelde terminal. Dat is nu ook mogelijk op andere plaatsen dan de terminal. De koper en verkoper kunnen dus een andere losplaats overeenkomen. De risico’s en kosten blijven ongewijzigd.
 
3. Eigen vervoersmiddelen bij FCA, DPU, DDP en DAP
De Incoterms 2010 gingen er van uit dat de koper en verkoper voor het vervoer van de goederen een beroep doen op een derde partij. De meest recente editie vermeldt ook de situatie waarin de koper of verkoper het transport zelf stroomlijnen. Lieve Lombaert wijst erop dat die aanvulling weinig tot niet van toepassing is op transacties van West-Europese bedrijven.
 
4. On board bill of loading bij FCA
De Incoterms 2020 bieden partijen bij een FCA (Free Carrier) nu de mogelijkheid om in hun contract op te nemen dat de koper de vervoerder de opdracht geeft een ‘on-board bill of loading’ aan de verkoper uit te reiken, voor rekening en risico van de koper. De verkoper draagt vervolgens de bill of loading over aan de koper om de goederen in ontvangst te nemen. Het is een regel die volgens Lieve Lombaert in de realiteit niet altijd even gemakkelijk ligt. “Wie over de on-board bill of loading beschikt, bezit de goederen. De koper zal er dus niet altijd happig op zijn om die aan de verkoper uit te reiken. Het lijkt me bijvoorbeeld wel een optie voor vertrouwde handelsrelaties.”

Toegankelijke indeling

De inleiding bij de Incoterms 2020 geeft een meer gedetailleerde uitleg over hoe we de meeste geschikte Incoterm voor een specifieke transactie kiezen en hoe de Incoterm zich verhoudt tot andere overeenkomsten. “Dat schept meer duidelijkheid, in het bijzonder voor wie zijn eerste stappen op de internationale handelsmarkt zet”, verduidelijkt Lieve Lombaert. Ze wijst ook op de meer logische volgorde van de artikelen binnen elke regel. De voorstelling van de Incoterms gebeurt nu bovendien in twee vormen. Enerzijds is er de gebruikelijke lijst met elke regel en de bijbehorende artikelen, anderzijds is er een afsluitende  nieuwe lijst met elk artikel en de specifieke toepassing ervan onder de regels.
L. Lombaert: “De Incoterms 2020 lijsten de kosten voor beide partijen zo volledig als mogelijk op. Al kent het systeem uiteraard ook zijn beperkingen: als er binnen de volgende tien jaar een nieuwe vorm van kosten opduikt, wie moet die dan betalen?”
Toch boekten we volgens Lieve Lombaert al een grote vooruitgang. “De Incoterms 2010 zouden initieel Incoterms 3000 heten. Wijlen Koen Vanheusden heeft als directeur van het Agentschap voor Buitenlandse Handel succesvol voor een tienjarige update geijverd.”

Wat met Ex Works?

Het leek er lange tijd op dat Ex Works uit de nieuwe Incoterms zou verdwijnen. Dat is uiteindelijk niet het geval. Lieve Lombaert blijft zelf een koele minnaar van de ietwat omstreden Incoterm. “Ex Works wijst op minimale verplichtingen voor de leverancier. Hij hoeft in theorie de goederen alleen maar klaar te zetten in zijn eigen vestiging. De afnemer neemt immers de verantwoordelijkheid voor het laden, transporteren en uitklaren van de goederen op zich. Aangezien de koper als uitvoerder van de goederen geldt, kan de verkoper de aangifte echter niet gebruiken als bewijs voor de btw-vrijstelling. Dat je als verkoper niets hoeft te ondernemen, klinkt dus rooskleuriger en eenvoudiger dan het in werkelijkheid is.”

Incoterms 2020 versus wetgeving

De Incoterms 2020 fungeren als afspraken tussen de koper en verkoper. De lokale wetgeving staat naar analogie met de vorige edities boven die afspraken. Lieve Lombaert ziet het liever anders. “Mochten de Incoterms een gewoonterecht zijn, dan zou het een duidelijk wetgevend kader scheppen van wie de risico’s en kosten bij handelstransacties draagt.” Zowel Voka als individuele bedrijven schakelen Lieve Lombaert in als consultant op het vlak van Incoterms. “Veel organisaties zijn verwonderd over de splitsing van risico’s en kosten bij de zogenaamde C-terms (CFR, CIF). Ik raad verkopers altijd aan het aantal Incoterms te beperken. Dat kan door er een viertal als standaard in te voeren en die in het ERP-pakket te integreren. Vraagt de koper toch een andere Incoterm, dan geeft het pakket daar niet zomaar toestemming voor. Een medewerker met kennis van zaken beslist dan zelf om die blokkering al dan niet op te heffen.”

Bedrijven doen er wat Lieve Lombaert betreft goed aan hun huidige Incoterms geregeld te evalueren. “Het gaat om leveringen en betalingen, vergunningen en formaliteiten, vervoers- en verzekeringsovereenkomsten, afleveren en in ontvangst nemen, risico-overdracht, kostenverdeling en zoveel meer. Incoterms hebben op die manier zowel op logistiek als op financieel vlak een grote impact. Een doordachte keuze maakt echt wel het verschil.”

Incoterms in een notendop

De ICC International Commercial Terms, wereldwijd bekend als de ICC Incoterms-regels, vormen al sinds 1936 een internationaal algemeen geaccepteerde set van definities en leveringsvoorwaarden voor gebruik in internationale en nationale koop- en verkoopovereenkomsten voor goederen met een wereldwijd bereik. Bedrijven maken er aan de hand van een drielettercode onderlinge afspraken mee. Iedere Incoterm staat voor een reeks van verplichtingen die de koper en de verkoper ten opzichte van elkaar hebben. Daarnaast bevatten ze een verdeling van de kosten en risico’s.

De Incoterms regelen de plaats van de levering, de verplichtingen van beide partijen, welke partij de verzekeringen, vergunningen, machtigingen en andere formaliteiten aangaande het vervoer van de goederen regelt, wie van de partijen het transport tot een vastgelegde locatie op zich neemt en op welk moment de kosten en risico’s overgaan van de verkoper op de koper. Het gebruik van die regels bespaart tijd en behoedt ondernemers voor valkuilen en financiële schade.

De Incoterms zijn niet vastgelegd in wetten of verdragen. De Incoterms 2020 zijn in meer dan dertig talen beschikbaar. Bedrijven kiezen uiteraard zelf volgens welke Incoterms ze onderling handeldrijven, zolang ze dat maar onderling overeenkomen. Het is dus perfect mogelijk om volgens de Incoterms 2000 of 2010 transacties af te sluiten. In het Verre Oosten en Afrika opereren veel partijen volgens nog oudere versies. Sinds 2010 volgen ook meer en meer handelspartijen uit de Verenigde Staten de Incoterms. De nieuwe Incoterms 2020 treden op 1 januari 2020 in werking.